گروه سایبرے مهندس میرزابیگی

سلام وارث تنهای بی نشانی ها***خدای بیت و غزل های آسمانی ها

نیا مدی و کهنسال هایمان مردند  ***در آستانه مرگ اند نو جوانی ها

چقدر تهمت ناجور  بارمان کردند  ***چقدر طعنه که «دیوانه ها !روانی ها»

کسی برای نجات شما نمی آید***کسی نمی رسد از پشت  ندبه خوانی ها

بگو به حرف  بیایند مردگان  سکوت ***  زبان شوند و بگویند بی زبانی ها

هنوز پنجره ها باز می شوند و هنوز***تهی ست  کوچه از آواز شادمانی ها

و زرد می شوند و دانه دانه می افتند***کنار پنجره ها برگ شمعدانی ها  .